Het is zo veel makkelijker gezegd dan gedaan, want eerlijk is eerlijk: als het makkelijk was waren de excuses en smoesjes niet uitgevonden.
Door te doen wat je zegt en te zeggen wat je doet ontstaat ruimte voor je autonomie, daar waar jij voor staat.
Echter, als je autonoom handelt en zegt waar je voor staat of dat vraagt wat je nodig hebt, loop je wel een risico. Het risico van de eenzaamheid. Eenzaamheid die ontstaat als je door de bestaande loyaliteit, geldende waarden en actieve normen heen gaat. Eenzaamheid die het gevolg kan zijn als je een grens stelt, een mening geeft of dat duidt wat er te duiden valt.
Ik heb ‘het aangeven wat is’ met vallen en opstaan leren omarmen en inmiddels is het al jaren een van de kernwaarden binnen mijn praktijk. Duidelijkheid geeft ruimte tot groei. Ook als het lastig is om te horen, pijnlijk is om te voelen en het angstig is om te zien. Uiteindelijk levert het vastpakken van je eigen verantwoordelijkheid ruimte, energie en bovenal levenslust op. En hoe lekker is het als dan het spelmatig gedrag de kast in kan, de intimiteit weer kan worden ervaren op de grens en het contact met de ander veilig kan worden ingezet.
Het vergt serieus werk echter geloof me, het risico is zoveel meer waard dan alle smoesjes en excuses bij elkaar opgeteld!