Als je het écht anders wilt, heb je voor jezelf te gaan staan. Doen wat je zelf wilt en organiseer wat goed is voor jou. Je eigen weg bewandelen. Het klinkt zo logisch, maar om het dan ook aan te gaan vergt moed. Want een ‘ja maar’ op een wens dan wel een verlangen of een voo
rnemen, is zo gevormd. Vaak nog voordat het ‘moment suprême’ zich aandient.
Een verandering. De stemmen in je hoofd beginnen op voorhand al te fluisteren. De door jouzelf gecreëerde overtuigingen zetten zich alvast schrap. Angst, schuld en schaamte krijgen zo volop de ruimte en het spel: ‘Doet ie het of doet ie het niet’, is gestart. Het spel wat ervoor zorgt dat je alles doet, behalve dat waarvan je diep van binnen weet dat je hét te doen hebt. Maar ja, die consequenties… Want stel dat je ergens mee wilt stoppen. Iets wilt beëindigen of het anderszins wilt gaan veranderen. Wie stel je dan teleur. Wie voelt zich gepasseerd. Of word je misschien wel aangesproken op je nieuwe gedrag?
Zo stop je al op voorhand, voordat je het écht bent aangegaan. Want alles is beter dan bijvoorbeeld een ander teleur te stellen. Of ontrouw te worden aan je eigen aangereikte en vastgepakte principes om hét bijvoorbeeld alleen te blijven doen.
Voorbij de excuses om vooral iets niet te doen, tref je het cadeau als je het juist wél aangaat. Tot grote blijdschap ervaar ik dit regelmatig zelf en zie het ook elke dag terug in mijn praktijk. Als de moed het overneemt en als je het daadwerkelijk aangaat zijn de cadeau’s groots. Van herstelde relaties tot het behalen van teamdoelstellingen. De energie die weer stroomt en het leven dat opnieuw kan worden vastgepakt. Hoe fijn is dat!
Mijn uitnodiging in deze is: blijf weg van gedoe en gedonder en voorkom dat spijt zich aandient (‘als ik dit had geweten, had ik de stap veel eerder gezet’).
Ga het aan. En nee, dat hoef je niet alleen te doen. Wel zelf, maar niet alleen.