Het is zo’n geruststelling om het niet alleen te hoeven doen. Dat er met je meegekeken wordt, je hulp kunt vragen en weet dat je gesteund wordt. Het druist echter vaak in tegen de soms zo hardnekkige innerlijke overtuiging dat je het alleen moet doen of dat je de enige bent die het kan doen. Het resultaat? Een bak ellende, een uitgeput en uitgeblust leven en een lijf wat protesteert. Geloof me, ik maak het in elke sessie mee. De angst, de schuld en de schaamte die de drempel vormen om vooral geen hulp te vragen. Relaties gaan erop stuk, teams vallen uit elkaar, resultaten worden niet behaald. Totdat de koppigheid en de controle worden vervangen door de moed om het samen aan te gaan, hulp te vragen en te leren vertrouwen op elkaar. Het vergt moed om te ‘ont-moeten’ en weet dat je elk moment van de dag je de stap kunt zetten. Besluiten om het anders te gaan doen. Omdat je het zélf wilt. Omdat het zo niet langer gaat. Zelf doen, maar niet alleen, probeer het maar eens. ❤️
