Ode aan de ziel, de ziel die niet geadviseerd, gerepareerd of gered wil worden. De ziel wil gewoon dat er getuigen zijn, hij wil gezien, gehoord en vergezeld worden, precies zoals hij is. Wanneer we zo’n diepe buiging maken voor de ziel van een lijdend persoon, versterkt ons respect de helende bronnen van de ziel. Alleen deze kunnen iemand door het lijden heen helpen komen. (Parker Palmer).
