Daar zit ik dan. In de vertrouwde zandbak, zittend op mijn ton omringd door een heerlijke groep mensen. Ze ronden een traject met elkaar af en delen wat ze meenemen naar respectievelijk hun bedrijf en praktijk. Ik word warm van de prachtige woorden die mij ten deel vallen en onderdruk de neiging om de complimenten weg te wuiven variërend van ‘je hebt het zelf gedaan’ tot ‘ach, het is mijn werk’ en ‘bedank vooral Zodiac’. Het blijft voor mij elke keer opnieuw een uitdaging. Om zélf complimenten te ontvangen. Zonder dat ik wegduik, me verontschuldig of het wegwuif. Ik weet als geen ander hoe goed het voelt om ze te geven. Complimenten, gemeend en oprecht, vol vanuit mijn hart.
Zo heb ik dat ooit meegekregen: ‘geven gaat voor ontvangen’. Best oké totdat er ‘te’ voor komt te staan of dat naast het geven geen of weinig ruimte meer is om te ontvangen.
Terug naar die mooie middag in de bak. De foto toont het in detail: mijn hart wat overstroomt van blijdschap en mijn lijf wat verstijfd en zich klein maakt. Tja, er is nog werk te verrichten. Om ‘schoon’ te leren ontvangen zonder dat de schuld stapelt. Gelukkig is er elke dag ruimte om te oefenen, te experimenteren en te leren. Zo ook vandaag! Fijne Valentijnsdag! 😉❤️
