Ze heeft veel meegemaakt. Jaar in, jaar uit. Haar hart? Dat klopt alleen nog functioneel. Haar hoofd? Dat maakt overuren. Haar verlangen? Ze heeft werkelijk geen idee. Wat ze wel weet? Dat het zo niet langer gaat. Wat ze nodig heeft? ‘Vertrouwen’, fluisterde ze. En toen was daar Zodiac. Zo maar, ineens uit het niets. Zonder dwingende ogen, zonder iets te verlangen of te eisen. Zo maar, omdat hij het vertrouwde. Haar vertrouwde. ☀️
コメント